از آنجا که معجزه پیامبر آخرالزمان از سنخ علم و نوشتار است پس باید با زبانی که در انتقال مفهوم از بقیه زبان‌ها قوی‌تر باشد نازل شود و میدانیم که عربی اینچنین است.
برای پاسخ به این سوال، باید پرسید چرا قرآن در عربستان نازل گردید؟ دلایل متعددی وجود دارد که بررسی آن‌ها نشان می‌دهد عربستان بهترین مهد برای نزول قرآن بوده است:
- منطقهٔ پرورش ادیان: شبه جزیرهٔ عربستان، محل پرورش و توسعهٔ ادیان و شریعت‌های مختلف بوده است.
- وجود کعبه: خانهٔ کعبه، یکی از بزرگ‌ترین مکان‌های مقدس، در این منطقه بنا شده است.
- زبان مخاطبان: بدیهی است زمانی که قرآن کریم بر مخاطبین عرب زبان نازل شود، باید با زبانی هماهنگ با آنان باشد و اگر غیر از این بود، این سوال مطرح می‌شد که چرا قرآن به زبانی هماهنگ با مخاطبین‌اش نازل نشده است.
* «وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ …» (ابراهیم/4)؛ «و ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا [بتواند به وسیله آن زبان، پیام وحی را به روشنی] برای آنان بیان کند…»
* «از این جهت آن را به صورت قرآن عربی فرو فرستادیم که شما بتوانید آن را بفهمید.» (یوسف/۲)
* «به‌راستی این وحی، فرو فرستاده پروردگار جهان است که روح الامین یعنی جبرئیل آن را با زبان عربی آشکار بر قلبت فرود آورده است تا از بیم‌دهندگان باشی.» (شعرا/ ۱۹۵)
- موقعیت جغرافیایی: دسترسی منطقهٔ عربستان به جادهٔ ابریشم، نقش بسزایی در تبادل افکار و عقاید ایفاء می‌کرد که در نتیجهٔ آن ترویج و گسترش دین اسلام را به سایر نقاط به همراه داشته است. با نزول قرآن در عربستان، انتظار گسترش حقیقت به باقی مناطق بیشتر است.
- وسعت و کمال زبان عربی: زبان عربی یکی از وسیع‌ترین و کامل‌ترین زبان‌ها از حیث لغت و دامنه واژگان است.
* زبان‌شناسان عقیده دارند که زبان عربی دارای امتیازاتی است که در سایر زبان‌ها نیست؛ قواعد آن قیاسی‌تر و دامنه واژه‌های آن بیش از سایر زبان‌ها است.
برای مثال افعال در زبان عربی به جای شش صیغه، چهارده صیغه دارند؛ تمام اسم‌ها مؤنث و مذکر دارند و افعال و ضمایر و صفت‌ها مطابق آن‌ها می‌باشند. دستور زبان و علم فصاحت و بلاغت آن نیز، این زبان را از دیگر زبان‌ها ممتاز می‌سازد.
* «نزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ، عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ، بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِینٍ» (شعرا/193- 195)؛ «جبرئیل امین آن را بر قلب تو به زبان عربی آشکار نازل نمود.»
* در تفسیر نورالثقلین نیز در تفسیر «بلسان عربی مبین»، شخصی به نام حجال از امام صادق (علیه السلام) سوال نمود. ایشان فرمودند: «یعنی آن زبان‌ها را روشن می‌کند و آن را زبان‌ها روشن نمی‌کنند.» (نورالثقلین: ج 4، ص 65، فصلت، آیه 44)
«یبیّن الألسن و لا تبیّنه الألسن» (اصول کافی، ج2، ص637)
- ویژگی معجزه: یکی از ویژگی‌های معجزه، مخصوص بودن و قابل درک بودن آن است. از آنجا که معجزه پیامبر آخرالزمان از سنخ علم است و با کتابت و نوشتار ارتباط بسیار نزدیک دارد، بسیار بجاست که این کتاب در بین قومی که زبان آنان در انتقال مفهوم نسبت به بقیه زبان‌ها قوی‌تر باشد نازل شود و میدانیم در عربستان شیوایی و رسایی این زبان به حدی بوده است که می‌گفتند “عرب در کلامش معصوم است” یعنی در انتقال معنی، می‌تواند به بهترین وجه و بدون ابهام، مقصود خود را به مخاطب بفهماند. ضمن اینکه این اتفاق باعث می‌شد که عرب 1400 سال پیش (که در علوم، پیشرفت و دریافت چندانی نداشته) با این بخش از اعجاز قرآن آشنا شود و حق را بپذیرد و البته حفظ و صیانت این کتاب هم یکی از برکات این خصوصیت اعراب بوده که با تعصب و علاقه خاصی که داشتند قرآن را سینه به سینه حفظ و منتقل می‌کردند و همین باعث می‌شده که امکان تغییر کلام خدا وجود نداشته باشد.
* «قُرْآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ» (زمر/28)؛ «قرآنی گویا و روشن بدون هر گونه انحراف و کژی، برای اینکه [در سایه تعالیمش از شرک، عصیان و فساد] بپرهیزند.»
- زبان بهشتی: زبان عربی، زبان اهل بهشت نیز معرفی شده است.
* حضرت رسول صلوات الله علیه می‌فرمایند: «اُحبُّ العربَ؛ لثالث، لأنّی عربی والقرآن عربی و کلام اهل الجنة عربی» (المیزان، ج 17، ص 545)؛ «یعنی من عرب را به خاطر سه چیز دوست می‌دارم: اول اینکه خودم عرب هستم (حب وطن)، دوم اینکه قرآن عربی است، و سوّم اینکه زبان اهل بهشت عربی است.»
نظرات کاربران